her gün uyanıp gökyüzüne baktığımda kimi gün içime huzur, kimi gün ise dayanılmayacak ve bazende kaldırabilememekten korktuğum bir sıkıntı çöker içime. senden mi benden mi bizden mi neden diye sormaktan da sıkıldım artık istanbulun havasına attım suçu. yaşadığın soluduğun içine çektiğin sindirdiğin hazmettiğin hava bu kadar değişkenken, sen ben biz nasıl aynı kalalımki.
