23.
-
Aynalar...
Şu kader tahtam gibi aynalar da ben resim,
Resmimde gerçek yaşamdan,sızlayan bir cisim...
Madem ki bu hayat,zıtlık içinde kıtlıktır,
O zaman benden yana,bu Dünya satılıktır...
Bilmem içimde mi,yoksa dışımda mı gerçek?
Bu bir temenni değil,olsa olsa seçenek...
Ve bir fikir ki,beynimde taştı ve köpürdü,
Her gece rüyamda masallarımı süpürdü...
Hep bekledim gece gündüz,gaiblerden bir ses,
Ve aynalar seslendi,^^bana bak sesini kes^^...
Sustum ben bir buçuk yıl,sessizliğe büründüm,
Düşler aleminde hergün,bir bankta süründüm...
Küstükçe yalanlara,yalan oldum arkadaş,
Öğrendim ki kaderim,olmuyor bana sırdaş...
Şimdi beklerim bir ışık,aynadan yansısın,
Azda olsa şu gönlüm,hayata biraz kansın...
Nihayet her adımda bendimi koruyorum,
Yüce Rabbim'e birtek,şunu soruyorum...
Yalan gören ben miyim,yoksa şu aynalar mı?
Gördüğüm bu suret,benimle hüzne dalar mı? ...
Cüneyt Behlül Uz
