ağlarken neden kelimesini duymuyorsan
duvarların konuşmasını deliler gibi isterken onlar hiç konuşmuyorsa...
ve o kopasıca gururun yüzünden sen aramayıp telefona mal gibi saatlerce bakıyorsan sırf çalsın diye
yalnızlık işlemiştir içine
kıpkırmızı gözlerle aynaya bakarken fark edersin.
teselli arayıp sarıldığın şey koca bir boşluktur
fena koyar insana...
