tek çocuklar yalnızlığa alışıktır ve asla yalnızlığı yadırgamaz. kalabalıklar zaman zaman rahatsızlık verir, her şey o kadar onun istediği düzendedir ki düzen karışınca o da karışır. kimseyi kimseyle paylaşmadıkları için bencildirler, bu durum özel hayatlarına sekte vurabilir çünkü ne kadar kendilerini törpüleselerde sevdikleri, hayatını sadece onun üzerine kursun isterler, sadece onu sevsin, sadece onunla ilgilensin, hep şımartsın ve asla ikinci plana atmasın. anne babanında ilgileneceği başka çocukları olmadığından eve geç gelme gibi hassas konularda arada kaynama ihtimali yoktur ve anne babanız, sizin eve geleceğiniz güzergahı bile araştırmıştır. bu tarz durumlarda akıllı olup düzgün planlar doğrultusunda dışarı çıkmak önemlidir, her detay düşünülerek hareket edilmelidir. gene anne babanın başka çocuğu olmadığından sizin bebeklikteki ilk bezinizin rengine kadar hatırlar, anı diye anlatırlar, ilk ayakkabınız kapıda asılıdır. evleneceğiniz gün konuşulur ama asıl içten geçen evlenmese ne iyi olurdur. tek çocuğun anne babası yanında yokken kolu kanadı kırıktır, uçar ama zorlanır çünkü bu zamana kadar onun adına her zorluk anne baba tarafından aşılmıştır. tek başına güçlü olmayı öğrenmelidir tek çocuk. tek çocuklar çok çocuk sahibi olmayı isterler genelde. küçüklüklerinde misafirliğe gitti her yerde "bir kardeşin olsun", "kardeş iste annenden" baskılarına maruz kalmıştır ve içinden "sizene ulan, susun bi" diye geçirmiştir. herşeye rağmen yaşasın tek çocuk olmak!
