bak şimdi, bu çocuklar senin evindeki; "anneeeğ şeker, oyuncak, kaplan, ördek, böhüüü!" diye çıldırmışçasına istediğini yaptıran, normal şartlarda yetiştirdiğin çocuğuna benzemez. o yüzden, çocuk var, çocuk var, dışı çocuk içi kocamaaan olmuş küçümenlerle karıştırma.
çünkü bu çocuklara, herhangi bir kanaldan; "en çok ne istersin?" diye röportaj için mikrofon uzatılsa dahi, önce bakar hangi kanaldansın, başına ne iş açarsın, sorun yoksa; "kimlik!" der. sen hiç çocuğundan; "anne-baba ben kimlik istiyorum." diye bir şey duydun mu? duyanlar varsa da nadirdir. onlar da anlatmaya çalıştığım durumu, tek okuyuşta anlar zaten. hatta bana gerek yok, kendileri düşünmüşlerdir.
"bu kürt çocuklarının eylemlerde ne işi var?", "o daha çocuk." diye üzülüp o çocuğu o eylemden uzaklaştırmaya çalış bakalım, sana dönüp; "sen faşist misin?" der. faşist diyen kaç çocuk gördün sen? haa evet anne-babaları öğretti! yok yavrucum, faşistler bizzat üzerinde yaptıkları deneylerle kim olduklarını öğrettiler. faili meçhul cinayet duydun mu sen hiç? ölü yok, diri yok, yok oğlu yok... bu çocuklar yokluğu biliyorlar desem, duygu sömürüsü dersin. önemli değil, ben de sana o çocuk gibi aynen; "sen faşist misin?" diye sormakta hiç sakınca görmem.
o kürt çocuğu üzerine bastığı, ayacığına; bedenine büyük gelen ruhu kadar büyük gelen, kim bilir nereden gönderilmiş papucuyla, ayağından kanlar akarken, "eve git ne olur, senin burada ne işin var?" dediğinde, öyle bir bakar ki sana... cevaba gerek yok.
peki bu küçümenlere büyük gelen bu ruhlar, nerelerden gönderildi dersiniz? siz gönderdiniz...
