Hep gavur kalmasını istediğim, ayrıca en asil duyguya sahip insanların da yaşadığı yerdir. neden mi? Bir ramazan günü ki havanın sıcak olmasıyla insanların ağız kokusunun artık çekilemez olduğunu fark eden bir bünye ofisini kapatıp, nasılsa işim de vardı diyerek izmir'in yolunu tutar. kırk beş dakika süren yolculuktan sonra, havanın da sıcak olmasıyla artık tamamen susayan bünye alsancak tarafındaki birahanelerin tamamını açık görünce içinden "gerçekten de dedikleri doğruymuş ama kime ne, ben izmir'i böyle seviyorum" diyerek bir tane birahaneye girer, bir masaya oturur, bir tane buz gibi bir bira ve biranın yanına da karışık çerez söyler. Birası ve çerezi gelir. Ağzı tatlansın diye çerezinden küçük bir fıstık alır ve daha sonra buz gibi birasını da yudumlayarak o tarif edilemez nefis armoninin tadını çıkarırken bir yandan paketinden bir sigara çıkararak usulca yakıp, hem sigaranın dumanını hem de denizin güzelim kokusunu içine çekerek kendisini gerçek mutluluğun kollarına bırakır.
