düş sokağı sakinleri deyince aklıma düşendir. seni tanımayan yok bu şehirde demiştik bir zamanlar. lakin geçti gitti. bir aralar da al beni yarın izini sürüyorduk. popülerliğe teslim ettiğimiz sevdan bir ateş 'i de sayalım eksik kalmasın bir şeyler. o da güzel anıları aklımıza yerleştirip büyülü ilk albümün geçmiş anıları içinde yer aldı. fakat bir yapıt vardı ki unutulmadı bee ya. işte bu, veremem sana acımıydı.
o yaralayan solosu, melankolikte sınır tanımayan havası ve en mühimi de eser bittiğinde hala daha akılda kalıp mırıldanmamıza sebep olan nakaratı unutturmadı bize bu yapıtı.
veremem sana acımı
kirlenir dünya
şehrin boş sokakları
ıslanır gözyaşıyla
kovalar arabalar
arkamdaki aynayı
kırılınca biter anlarım
düşümdeki rüya...
eser biter fakat akılda bitmez efendim. böyle bir klasiktir bu eser. şuanda ne yaptıklarını nasıl takıldıklarını önemsememe sebebidir. saygı duyma hissiyatını kuvvetlendirir. bir diğer böyle akılda kalan belki de bu kadar yoğun olmayan yılmazyıldırım yapıtı için
(bkz: gözyaşlarım)
kovalar arabalar arkamdaki aynayı kırılınca biter anlarım düşümdeki rüya.
