"artık, akşamları kapının önünden geçerken; hissettiğim yoğun acıyla, belki görürsün diye selam vermeyi ihmal etmediğim, gülüşü güzel kadın,
hadi artık, güzel gülümsemenin üzerinde tezatça sırıtan zamansız gidişinden sıyırılıp, gün be gün eriyen çocuklarına geri dön.
her ölüm biraz tuhaf, biraz algılanması zor; ama seninkisi gereksiz ölümlerdendi, içi güzel kadın. akşam eve geri dönecekmişcesine hazırlayıp dolaba koyduğun yemeklerinden sonra, yanında bıcır bıcır çocuklarla, onların gönlü olsun diye çıktığın sokak, üstelik hiçbir aykırılık olmadan, kurallara uygun beklediğin kaldırım, senin kanınla boyanmamalıydı.
merak ediyorum, önceki gün, üzerinde taşıdığın durgunluğun sebebi, hangi küfrü edeceğimi dahi bilemediğim o arabanın sahibi üzerinize gelirken, ölmesin diye önüne atladığın biricik kızını bırakıp gitmenin mi yoksa onun ölmesinin mi daha iyi olduğuna karar verebilmek için düşünmen miydi? hissettin mi güzel kadın? canın yandı mı? umarım değildir. umarım gittiğin yer, senin kadar saf ve güzeldir. ve umarım gittiğin yerden, pırıl pırıl iki güzel çocuğunun ve diğer yakınlarının bu ani gidişinle çektiği acılar, gözükmüyordur.
eğer öyleyse, onlar da ruhlarıyla birlikte öldü artık. oğlun, daha ne olduğunu tam anlayamadı. sessizce oturuyor, kocaman açtığı gözleriyle etrafı seyrediyor. yemek yemek için seni bekliyor. acısı omuzlarının çöküşünden belli. bedenini kurtardığın kızın, hastaneden çıkıp, evdeki kalabalığı görünce, duymaması gerekeni duyunca; öyle bir çığlık koparttı ki, dağlanmayan yürek kalmadı. o çığlık ki ders olsun tüm yüreklere. kızın, kokunu arıyor, elinden bırakmadığı yastığında.
eşin diyor ki, "ben sana doyamadım daha, can yoldaşım."
diğer yakınlarını saymıyorum bile, bu acıların yanında onlarınki sığ kalır."
iki gün önce, 23 yaşında ehliyeti olmayan bir genç, kaldırımda bekleyen 5 kişiye çarptı. her biri zarar gördü, fazlasıyla. kocaman bir hayat son buldu. ölen anne için yapılabilecek hiçbir şey yok. ruhları ölen yakınları içinde aynı şekilde.
kazayı yapan gençte ölecek. o genç omuzlarda bu vicdan azabı taşınmaz, tüketir. 2 küçük çocukta annesiz yaşayamaz. hele böyle gelen bir annesizlikle hiç yaşayamaz, tükenir.
arkadaşlar, trafik canavarı söylemi, sonucun trajik vehameti yanında çok vasıfsız kalıyor. biliyorum çok klişe; ama bir o kadar da önemli bir ricada bulunacağım. ne olur, lütfen, tanıdığınız trafik kurallarını ihlal eden herkesi, bıktırana kadar uyarın. hepimiz çok iyi biliyoruz ki bunu yapanlar yine en yakınlarımız, yine içimizde, yine biziz.
