ilkokulda şöyle yazardım bayramlarla ilgili: insanlar kaynaşır, büyükler ziyaret esnasında mutlu edilir, küçükler sevinir hoplar zıplar.... burada önemli olan dersi bitirip, teneffüste kızlarla yerden yüksek oynamaktı. şimdi ise o bebe aklımla yazdığım ezber vıdı vıdıların doğruluğunu görüyorum. nenem ikram ettiği her şekeri aldığımda tüm dişlerini göreceğim şekilde, içten gülümsüyordu. dedem ise harçlık verirken yüzümdeki non-kanaatkar ifadeye aldırmaksızın omzumu sıvazlıyordu. hep mutluluk bunlar. her yer ilkokulda çizdiğim resimlerdeki gibi pastel boyayla boyanmıştı.
