ilk zamanlar çok naziktir bu uyumalar, uykuda bile dikkat edilir ve mümkünse sarılmadan uyuma olmaz. gece uyanıp sevgilinin kolunun uyuşmasına kıyamayıp kolu çekilir, siz sarılıp yatarsınız. sabah kalkınca nezaket devam eder, mırıldanırsınız.
zaman geçer, ilişkide bi rahatlık başlar yani şu herkesin başına gelen talihsiz, lanet olay. artık kızların sürekli kuaföre gittiği, "aşkım sümüğün çıkmış yaa ne tatlı ihihi" denildiği anlar çoktan geride kalmıştır. artık arkadaş ortamında "bizimki bi uyuyuo hoorrr horr sorma yani, uyutmuyo gece resmen" denilmiştir, ok yaydan çıkmıştır, geri getirene aşkolsundur, şu etsindirli, olsundurlu fiiler bitsindir. sevgililer artık düşman gibidir, horlama videoları çekilip sabaha kankasıyla alay eder gibi davranır. olur bunlar. işte bu noktaları çoktan geçtiğinizde sevgiliyle uyurken sarılmak birden unutulur, kesilir. kıçını dönüp uyumaktan bahsetmiyorum, kaşık pozisyonu gibi de olur ancak o sarılmalar ilahi bi biçimde biter. sarılınca da "aşkım kolum ağrıdı çekiim bi" filan denilir, olur yani bunlar. eskiden o kol noluyodu, uyuşuyodu di mi? ama diyemiyordun çekeyim, alayım filan yoktu bu hunharca davranışlar. eskiden o kol kangren de olsa orda kalırdı. kırılırdı yen içinde kalırdı.
bi de alışkanlık yaratıyor. sevgiliyle beraber kalmaya başlayınca yani başka yerde insan yerini yadırgıyor, yeri dar oynayamıyor. sanki ananın karnından beri sevgilinle uyuyo gibi hissetmeye başlıyorsun.
sevgiliyle uyumak, ilişkinin dönemleri hakkında başka hiç bi sözde, davranışta bulamayacağınız kadar tespit üretmenizi sağlar. ha pek mi gerekli bu tespit, değil maalesef değil.
