ne telefona gidiyor elim
ne farkındayım günün güneşin
her yanımda nazlı gülüşün, gül yüzün
görmez oldum senden başka hiçbir şeyi iki gözüm
ki ben
ne yol ne iz bilmiyorum
sanki liseliyim, toyum
seviyorum, sonunda itiraf ediyorum
o kadar temiz ve sahi
öpmeye bile kıyamıyorum
ki ben
neredeyse inanmazdım
aşk tenlerin seçimiydi
geçici ateşiydi
gelip vurdu tam hedeften
bu saatten sonra olacak iş miydi?
inansaydım yanar mıydım
kalır mıydım savunmasız
çaresiz çocuk gibi
tatmasaydım o zaman da
yaşamış sayar mıydım kendimi adam gibi?
