özellikle tek tatil gününüz olan pazar günü davetsizce ve sabahın köründe*. siz daha yeni, meşhur pazar kahvaltısı aktivitesini tamamlamış ve mutfakta kahvaltı artıklarını müzik eşliğinde dans ederek, tencere kapakla tartışarak toplarken gelirse bu densizler;
hiç istifinizi bozmayın, mutfakta müziğe bağırarak eşlik edip, hoplayıp zıplamaya devam edin, mutfak eşyalarıyla tartışmayada.* siz bunları yaparken, en son yıllar önce annesinin karnında bir ceninken tanıştığınız kız çocuğu merakla ve korkuyla o sesleri duyduğu kapıya kadar, hep birlikte yiyesiniz diye aldıkları tatlıyı getirmeye gelecektir. içeri girmeden önce kapıyı çalsa dahi, duymamazlıktan gelin ve içerideki aktivitenize devam edin. içeri girip boş gözlerle ve elindeki tatlıyla size bakan kız çocuğunu; kolundan çekin, eline bir tabak verin ve tabakla dans etmesini söyleyin. tabağı koyup, ağlamak üzere bir ruh haliyle anne babasının yanına dönecektir seke seke. tebrikler en iddialı üye üzerinde etkili oldunuz. ama çocuğun ısrarlarıda yetmedi ve kalkmadı mı hala bu densizler? o zaman;
diğerlerini rahatsız edin; mesela, frankie valli'nin i love you baby* parçasını bağıra bağıra söyleyerek, zıplayarak üstlerine üstlerine gidin ve az önce getirdikleri tatlıyı birer birer önlerine koyun. hala mı sizden ürküp kaçmadılar? son seçenek;
tatlıdan sizde mutlaka yiyin biraz, 15 dk. sonra hala oradalarsa; aniden öğürerek tuvalete doğru koşun, biraz öğürtüyle karışık bekleyin ve çıkın. suratsız bir halde acı çekermiş gibi oturun yanlarında. bir taraftan da sürekli "yediğim bir şey mi dokundu, sizde bir şey var mı? tatlı mı dokundu acaba?" falan diyin. hala rahatsız olup gitmedilerse;
yapılacak bir şey yok, inatçı bir misafir güruhuyla baş başasınız, üstelik artık sizin deli olduğunuza kanaat getirdiler. izin isteyip kendinizi odanıza kapatın.
