ilkokula giderken cebime rastgele 3-4 seker* atardim. bunlardan biri herzaman vanilyali olurdu, digerleri meyveli, ya da kakaolu. kayisi ve cilek aromalilari sevmezdim, daha asansorden inerken onlari yerdim. kakaolu varsa arkadasima verirdim, tesekkur ederdi salak. salakti, cunku ona sevmedigim ve yemedigim icin kakaoluyu verdigimi cok kez soylemisimdir.
butun gunun gecmesini ve vanilyali sekeri bir an once yemeyi isterdim. kantine gider cikolata, sakiz vs alirdim. boylece zaman gecer sakinlestirirdi beni, ama aklim hala cebimdeki vanilyali sekerde. nihayet okul cikisi da cebimde sakladigim o beyaz sekerlemeyi yerdim. hele gunlerden cuma ise, dokunmayin keyfime!
.
.
nefret; dogru zamanlama ile, cevreye verilecek zararin ve alinacak zevkin en yuksek degerlere sahip oldugu bir f(x) fonksiyonudur.
