planlı bir gidişata mikail'in bir çelmesi. "siz bilmezsiniz demiştim" diyor ilahi kudret.
hani bir öğreti vardı; insanlar ve doğanın savaşında insanların gittikçe güçlendiğine dair. kudretli kaplanları kafeste maymun edip üzerine "zoo" yazabildik diye ne de çok şımarmışız. bir araya geldik ve yıldızların yeryüzündeki ışımasını bile gölgede bırakacak ışıklı şehirler yaptık. hayretlerimiz kabartan gökdelenler, ve kuşlardan daha hızlı uçaklar...
ve bütün bunların neticede iyi de olsa kötü de olsa birazcık açgözlülükle gittiğini farketmemiz gerekiyor. yeşilin üzerine çektiğimiz gri bugünler de pek de sevimsiz oldu. üzerinde biriken su ve altında boğulan insanlar. hiç incelemedim ama ölenlerin çoğunun fakir olduğunu tahmin ediyorum. yani lüks bir güvenlik ve acil yardım hizmetine tabi olamayacak kadar fakir.
jeeplerinin o devasa motor hacimleriyle eylülde sel basmasına neden olacak doğa dengesizliğinin sorumlusu olamayacak kadar fakir. bu bir sel mi, bir öfke mi? üzülürüz ve bir müddet allah ı daha fazla tesbih edip, plastik bardaklar yyerine geri dönüşümlü kağıt bardaklar tüketiriz. ama bu dönüşümlü kalır. yani bir dahaki sefer için yine bir intikam öfkesi görene kadar. bu selde sadece bugün boğulduk. ve yine aynı sel ile hatrlamayacağız rahmeti ve doğayı. heragles yine dünyaya gelmeyecek, ve aynı selde yine boğulmayacağız.
halkalı'da bateks adlı tekstil firmasının insan taşımak için kullandığı tamamiyle kapalı kasa bir servis aracı sele kapılmış. serviste 7 bayan işçi var. şörör kapıyı kolayca açıp kendini dışarı atarak kurtulmuş. ancak yük taşımak için kullanılan, camı bile olmayan kasadaki 7 kişi kapıyı açamadığı için boğulmaktan kurtulamamış. nasıl da sızladı içim. düşünsenize o 7 kadından birinin kızınız olduğunu, anneniz olduğunu, ablanız olduğunu, ya da kendiniz olduğunu... nasıl da can yakıcı.
ve tesadüf bu ya dün yazdığım bu yazıdaki "jeep" kelimesi artık anlamını kazandı. çünkü firmanın sahibi kendini savunmak için karakola kadar lüks jeepiyle gitmiş. üreten işçiye "mal" muamelesi, tüketen patrona ise jeep.
şehre düşen yağmur, ve adalet anlamını yitirdi. bu anlamsızlıkta ben de boğuluyorum. vicdanım sızlıyor.
