ben kabul ettim diyelim olmadığını.
bu yaşıma kadar her şeyimi buna göre düzenledim. eğitimim, kültürüm... her şeyimi. bunları değiştirmem mümkün değil ki değiştirmek de istemem.
içimdeki katili ya da hırsızı öldüren tek güç allah'ın gücüydü. kimseden korkmadım ve sadece ondan korktum. hiç bir insandan da korkmadım. eğer bu beni durduran gücü yok sayarsam sizleri benden kim koruyacak?
yolda emin adımlar atmanı sağlayacak güvenlik güçlerini benden kim koruyacak?
neden durup duruken bir insanın kafasına 3 el ateş etmeyeyim?
neden bir zenginin evini basıp hepsini ödürdükten sonra bütün malına mülküne sahip olmayayım?
bu yaşıma kadar bunları bana yapma diyen bir kişi vardı ve onun adı da allah'tı. ben ondan başka hiç kimsenin sözüne inanmadım. 40 yıl sonra belki kemiklerim bile kalmayacak ama var olan allah'ın sayesinde benden sonraki ve sizden sonraki nesiller güven içinde yaşayacak.
aklı gözüne inen insan görmediğine inanmaz. hiç bir zaman gerçekleşmeyecek pek çok olguya inan ve bir gün gerçekleşecek ümidiyle bekleyen insanları gördükçe inandığım şeylerin aslında en büyük gerçek olduğunu görüyorum.
