eline silah alan ya katil olur ya asker. çatpat silahı değil, bildiğimiz silahı alırsa.
katil bireysel çıkarları kadar toplumsal çıkarlar adına da tetiğe basabilir. hitler intihar etmeyip de bir kişi tarafından öldürülseydi, onu öldüren kişi yine katil olacaktı. katil ne yaparsa yapsın, kimi öldürürse öldürsün yaptığını toplumsal manada meşrulaştıramaz. yani bir kişiye hitler'i öldürdü diye nobel barış ödülü verilemez veya kimse iş veremez veya cezasını kaldıramaz.
asker ise, insanların korunma iç güdüsünden beslenen ve zaman içinde milli, coğrafi ve siyasi nedenlerin eklenmesi ile sistematik hale dönüşen bir yapının, ordunun parçasıdır. emir komuta zinciri ne kadar basit bir işleyiş gibi görünse de esasen insanlık tarihinde sorumluluk unsurunun vücut bulmuş ilk ve en ciddi hali sayılabilir. asker emir almadıkça öldürmez. emiri komutan verir, ordu savaşır, asker öldürür ve savaşı ülke kazanır. dünyamızda her ülkede sistematik işleyiş yüzünden savaş ve ölüm toplumsallaşmış hatta kutsanmıştır.
ama sistemin kendi içerisinde asker katil kadar özel ve önemli değildir. çünkü binlerce asker vardır orduda. oysa bir ülkedeki katillerin sayısı kısıtlıdır ve tanınmıştır. bu çelişkiye rağmen her zaman katiller kötülenir, askerler kutsanır. dünyanın her ülkesinde, her ideoloji için durum böyledir.
başa dönecek olursak, ikisi de aynı bokun laciverti özdeyişini içselleştirememiş kişilerin savunacağı kutsanma biçimidir. sağcıların olmadığı bir dünya için tetiğe basan bir kişi en az solcuların olmadığı bir dünya için tetiğe basan kişi kadar aklını peynir ekmekle yemiştir. örnekler çoğaltılabilir, müslümanların olmadığı bir dünya ile gavurların olmadığı bir dünya vb.
sonuç olarak; bireysel olarak kim kimi öldürürse katildir. sistematik bir yapı içerisinde ise askerdir.
