oniki yıl çingene toplumu ile büyüyen göçmen ailenin, göçmen çocuğudur.
izmir' de kuruçay' ı bilen bilir. tepecik' in üstü, boğaziçi' nin altı.* işte boğaziçi mahallesi. belki de izmir' in en berbat mahalllelerinden biri. orada oniki yıl yaşamakta, o insanlarla, o mahallede iyi-kötü anıların olduğunun göstergesidir.
müthiş karmaşık insanlara sahipler. sabah kavga edip, akşam düğünde ölene kadar birlikte oynayan, düğünden sonra yine kavga eden toplumdur. çingeneler sakızlara ve şaraba verdikleri parayı kenara atsalar en iyi orkestrayı kurarlar, eminim. tecrübelerim ve ispatlarım var.
düğünleri kendilerince çok eğlenceli. son model kırmızı bir polo gelin arabası, düğünün olduğu yere çekilmiş anlamsız bir branda, akşamüstü saat altı civarı başlayan bir düğün. ki bu düğün canları ne zaman isterse bitiyor. ee rahatsız olan yok. etraftaki evlerde o saatlerde ikâmet eden yok bizler hariç. çingenenin evini çingene de soyamayacağından sabaha kadar sürebilitesi oluyor. hiç mi yavaş müzik olmaz amına koyim. hiç mi o çıplak ayaklara taş batmaz. batmıyor, yavaş müzikte çalmıyor. deli gibi oynuyorlar, deli. kendi tarz müzikleri de olduğundan havalarından geçilmiyordu. düşünsene kibariye bile kuruçaylı mı tepecikli mi demiş. normal günleride, düğünlerden farksız değil. son ses arabada ve evlerde. o ses sistemlerine hayrandım onların. bangır- bangır çalıyorlardı. "amına koyim ferdi senin, bir bomfunk çalmıyorsunuz" isyanları hep yükselirdi.
çocukları ise pis hayatın, önceden bileti ayrılmış yolcuları. ortaokulu okuyup mahallede sürtmeye hazır aday hepsi. nasıl oradan pak bir şekilde ayrıldık, onu da bilmiyorum. sigaraya ve alkole bile oradan ayrılınca başladım. çocukluğumu siken bir eleman vardı; en traşı buydu, mahallenin cix çingenesi. adidaslarla, nike elbiseleri, altın kolyesi ile tam çingene. bizim göçmenlere sarkmaya çalışırdı bu ibne. cix ya bu göt. yüz bulamayınca bizimle kavga etmeye çalışırdı. cix olduğu kadar beceriksizdi de. futbolda bir türlü yenemezlerdi bizi. sikeyim seni cix çingene.
sabahtan akşama kadar sokaklarda, onlarla birlikte oynamak en güzel tarafı. gıdı denen yer varya, orada kat kat olan deri var. o kat kat olan yer, pislikten siyahlaşmış, bütün gün eve girmediğimden, ayak parmaklarımın arasında da siyah aralarına yapışmış, top-top kir vardı. sıçardı annem ağzıma.
kız çocukları ise felaket bunların. yüzsüz mü yüzsüz, güzel mi güzel, şopar mı şopar amına koyim. hiç ele avuca gelmiyorlardı. büyüyünce tiksinsen bile, o yaşlarda çevrende çingeneler olduğundan sike-sike bunlardı, kız arkadaşların.
erkeklerinden beter, kadınları. öyle bir küfür ederler kavgada, ağzın açık kalır, açık. en şaşırtıcı ve en sikici küfürü, amigo orhan' ın karısı şengül abla ve fatoş kavga ederken duydum:
- kocama söyleyim de seni bir siksin.
+ git ananı siktir sen ona .
- söyleyim de siksin siksin.
+ kapçıkağızlı siksin de, yarrağı amcık görsün. kokuşmuş amcıklı.
kapat oğlum gözlerini kapat. çok pis ağızlı bunlar.
nitekim senin benim gibi insan değiller. farklı hayat tarzı, farklı beklentiler. on parmağın onu aynı olmuyor birader.
pişman mısın diye sorsalar yaşadıklarından. katiyen hayır diyebilirim. samimiyetsiz arkadaşlarım olacağına, cix çingene kankim olsun, yeter bana.
