evde edilen ilk küfür kadar tehlikeli olmayandır. dışarıda küfür etmeye o kadar alışmışsınızdır ki artık evde yaşanan olaylara da küfür etme ihtiyacı hissedersiniz. kaçan bir gol sonrası eskiden "ah bee" derken artık "hassiktir" dememek için zor tutarsınız kendinizi. ya da atılan bir çalıma "anaa çalıma bak" derken bu kalıp yerini "ağzına sıçtı adamın"'a bırakmalıdır yerini. ama olmaz. olmaması gerekir. fakat ağız bu efenim, büzemiyorsunuz dikemiyorsunuz kopartamıyorsunuz, dil bu efenim kemiği yok. çıkıveriyor o "ağzına sıçayım" ya da "hassiktir". sonunda ne oluyor? garip bakışmalar, "ah evladımız küfürbaz oldu" lafları vesaire. ne yapıyoruz? dikkatli oluyoruz evde. daha ne olsun? hem yakışmaz annenin babanın yanında falan küfür.
