memleketimizde,30 yaşında aile yanında yaşamak, kadınsanız gayet doğaldır. kimse kimsenine eşeğine çüş demez, hatun kişi olmadık gururlar yapmaz, babasının anasının canından bezdirmez, işine gider gelir oturur akşam dizisini izler işte daha az yemek ve temizlik yapar, yaşını da birileri sorana kadar hatırlamaz çünkü malum anne baba yanında olma psikolojisi, "prenses"...
erkek evlat. evde. 30 yaşında. yiyeceği her türlü naneyi legal kılar bu nedense. her fırsatta "30 yaşındayım hala babamın evinde yaşıyorum" diye hem kendisine hem ailesine eziyet eder, çemkirir, eve gelmez bu sefer merak edilince "size hesap mı vericem 30 yaşındayım ben" der, "evlen oğlum, öyle çık yeni eve" diyen anneyi çağın dışında kalmakla, bayağılıkla suçlar. az para kazansa da çok para kazansa da kendi evine çıkıp her gece bir hatun her akşam alem hayalleri kurar...vs.
velhasıl-ı kelam bu "zorunluluk" sadece erkekler için geçerlidir, hatun kişilerin zaten bu tarz kompleksleri yoktur. babasının evi, sıcacık ne güzel.
