üzüntü verir. ne huzuru? kimse huzur demedi belki de ben sapıttım. üzüntü verir ömür alır. nefes al nefes ver gibi.
bir zamanlar ayrı şehirde olmaktan mütevellit acılar, acıların ardından ölümcül ayrılık.
"ölüm gibi bir şey oldu
ama kimse ölmedi"
demiş özdemir asaf. ölür insanlar uzak mesafe ilişkisinde. sonra bir gün kötü yola çoktan düşmüş kader, iş işten geçip gönül gönülden geçememişken atar insanları aynı şehre. şimdi acıların üstüne pasta yapmaya çalışan fırıncının dramı başlamıştır. en güzeli aynı şehirde son nefesi vermek ya.
