o kadar özledim ki her gördüğümde koşarak sana sarılmak istiyorum. Sımsıkı sarılıp bi daha bırakmamak. yok artık gidemezsin, istesen de bırakmam dercesine hatta boğarcasına sarılmak. seninle mutluydum ben niye gittin ki sensiz mutsuzum işte, ne kadar mutlu gözüksem de mutsuzum diye haykırırcasına sarılmak. . .
söylemek istediğim her şeyi söylemek, sana tüm sinirlerimden arınırcasına bağırmak, belki yumruklamak. kahretsin yine çok özledim işte. adının geçtiği her yerde durup kalmaktan, seni gördüğümde görmemiş gibi yapmaktan, daha toparlanamamışken ben çok iyiyim ayrılık bana koymadı der gibi davranmaktan bıktım işte.
her gün evet bugün konuşacağım bazı şeyler kesinleşmeli artık diye evden çıkmaktan, belki her şey düzelir diye düşüncelere dalmaktan, gözlerimi her kapadığımda karşıma çıkmandan yoruldum. Her seni düşündüğümde gözlerimin dolmasından, herhangi birine sarılırken sanki senmişsin gibi hissetmekten, birilerinin beni teselli etmesinden sıkıldım.
unut gitsin diyorlar. ama unutmak istemiyorum. senle olan her saniyeyi hatırlamak istiyorum. Niye unutuyum ki seni? hem ben sadece özLedim seni. . .
