divan edebiyatının ilk dönemlerinde aşık bülbüldür, maşuk ise bülbülün dalına konup, ömrü boyunca şakımak istediği güldür.
daha sonraki dönemlerde bu benzetme küçümsenmeye başlanır şairlerce. onlara göre bülbül, sevgilisinin yanında keyif çatan, gerçek aşkı bilmeyen, meşk edendir.
ama pervane öyle midir?
o aşkı için kendini ateşe atar. canını canan için feda eder.
