creativist görüşe göre, evren kendi kendine varolmuş olamaz. çünkü "bu karmaşıklıkta bir şey kendi kendine var olabilir mi; olamaz." denir. aynı görüş aynı anda da tanrının kendi kendine varolduğu görüşünü de önkabul olarak ortaya koyar. misbelief bir anda birey burada evren gibi karmaşık bir şeyi yaratacak olanın daha da karmaşık bir yapı olması gerektiği mantığından hareketle, tanrının kendi kendine var olma şansının evrenin kendi kendine var olma şansından çok çok daha imkansız olduğunu görecektir.
az önce vermiş olduğum yanıt, mükemmellikten doğan kanıta dilbilgisi yanıtıdır. bir de aynı mükemmelikten doğan kanıta karşı yine mükemmelikten doğan tanrının yok olduğuna dair arguman vardır. siz sayın çöl bedevilerine ve bayır güllerine karmaşık geliyr biliyorum ama, bir sanat eseri düşünün mesela, michelangelo yapmış olsun. mike (kendi aramızda o bana jack ben ona mike diyorum), sanatsal dehası olarak yaptığı herşey mükemmel. ama bir düşünün mikeın yaptığı x eseri adı sanı duyulmamış birinin yaptığını o zaman daah şaşırtıcı ve klasik anlamda "daha mükemmel bir başyapıt" olmaz mıydı? olurdu. bu durumda, tanrının eseri mükemmel ise en mükemmel tanrı hiç varolamayan tanrı olacaktır. argument by design diyorlar buna.
ama yokluktan herşeyi yarattı demek de çok spekülatif bir sonuç. keza öncesinde aynı tanrı tanımı yokluğunda yaratılmış olmasını gerektirir. bu yokluğun bu durumda yaratımın bir öngerekliliği olduğu aşikardır. bu da bilinen omnipotent tanrı tanımında, varlığı yaratmadan evvel yokluğa ihtiyaç duyma durumundan dolayı ekstra bir eksiklik doğurur. devamında varlık için yokluk yaratma zorunda olan tanrı kendi varlığı için de önceden kendi yokluğuna ihtiyaç duymuş mudur diye sorulabilir.
