sanki babamın memleketi gibi, ayrılırken '' yine gelmeyi nasip etsin allah '' diye dualar ettiğim, hüzünlendiğim, kavuşunca babamın memleketine kavuşmuş gibi sevindiğim, sonsuzluk hissi veren dümdüz ovalarıyla, canım efendim mevlanamla, efendimin efendisi şems-i tebriziile dolu dopdolu bir il. orda bir konya var uzakta.işte o hepimizin konyası bence. hem kavruk, hem heybetli. ikisi bir arada.
