farkındasın sende, içindeki birşeyleri frenleyemiyorsun, gözlerine her bakışında biraz daha sarasın geliyor kollarınla, sıkıca. her ayrılık vakti bir özlem kaplıyor benliğini, tam eller ayrılırken tekrar sarmalıyorsun sevdiğini sıkıca, ama nafile yetmiyor, dinmiyor.. sarılmaya doyamamak bu olsa gerek.
