hipotansiyonun cilvesine maruz kalmış bir şekilde, yatağa mıhlanmış yatıyorum. kalbimin yeri değişmiş kafamda hırçın bir şekilde atıyor gibi hissediyorum. en gıcık olduğu sesleri telefon müziği yapan bünyem, o sinir bozucu melodiyle hoplatıyor beynini. sebebi entry'nin bulunduğu arkadaştır.
- napıyosun?
+ yatıyo gibiyim
- uyuyo muydun?
+ uyumak üzereyim.
- kalk
+ niye?
- kalk. önemli.
+ noldu?
- çok önemli olm. msne gir acilen.
+ tamam!?
o : noldu?
e : oğlum.. çok kötüyüm, çok kararsız kaldım.
o : noldu yav?
e : dur bak yolluyorum.
o : neyi?
o : bu ne?
e : napcağıma karar veremedim. al bunu, photoshop falan yapcan. böyle hüzünlü duygulu bi şey olsun.
o : ...!%&$
<yaklaşık 10 dakika sonra;>
o : al bakalım
e : vaay. işte bu aferin süper.
o : sağol. yatiyim ben madem.
e : kızdın bana dimi?
o : yok, kızmadım.
e : valla mı?
o : valla.
e : çok iyisin mınakoyim.
o : allah belamı versinki öyleyim.
