şimdiye kadar iş yerlerimden çıkış modelimdir, ayrılma prensibimdir. istifa etmek, kişinin çok doğal bir hakkı olmakla beraber, çok sağlam temellere dayandırılması gereken bir olaydır. aksi takdirde patron karşısında morarma riski vardır. özellikle iyi planlanmalı, anlık hiddet ve sinir anlarında spontane olarak yapılmamalıdır. daha da beteri, ortamı yoklamak için istifa edecem, gidecem diye söylenip durmaktır. halbuki havlayan köpek ısırmaz kuralı burada devreye girer. istifa edecek kişi net olmalı, kararını defalarca gözden geçirmeli ve her ne koşulda olursa olsun fikrini savunabilmelidir.
bir de, insanın bu koudaki en büyük düşmanı yine kendisidir. istifa eden kişi unutmamalıdır ki, istifa ettiği ortamı yaratan en büyük etmen kendisidir, bu süreç ne şekilde sonuçlanırsa sonuçlansın %100 kendi yükümlülüğündedir.
istifa eden kişi unutmamalıdır ki, askerlik, maaş alamama ve evlilik gibi özel konular haricinde tazminat alamaz. Bu nedenle o tazminata arkasını dönebilmek de cesaret işidir. özellikle aptal yerine konduğunu düşündüğün bir ortamda dilekçeyi masaya vurmak, tadından yenmez bir olaydır efendim.
