annelik babalık neden kutsaldır biliyor musunuz? çünkü herkes çocuğunuzu ne kadar şirin olduğu, ne kadar sevimli, masum,afacan olduğu için severken sen onu çocuğun olduğu için, parçan olduğu için seversin.
çocuğu olan sözlük yazarları azınlıkta olduğu için ne tür bir anarşizmden bahsettiğim muhtemelen pek anlaşılmayacak ama ben yine de bahsetmek istiyorum canlar.
başkasının bebeği iken çok sevimli oluyorlar bu bebekler önce onu söyleyeyim ama kendi çocuğunuz olduğunda olay değişiyor farklılaşıyor. misal yeğenini kucağına aldığında hele de bi agucuk falan yapıp gülüyorsa ilk gördüğün kızla/erkekle yıldırım nikahını basasın geliyor aynısından bi tane de senin olsun diye. böyle annelerinin saçlarını örüp kurdela taktığı, sarıların, kırmızıların en güzel tonlarıyla giydirdiği minicik minicik melekleri görünce niye benim yok diyorsun. koşarak kucaklarına zıpladıkları anne-babalarına annecim-babbaccımm diye sarıldıklarını gördüğünde kucağının neden boş olduğunu düşünüyorsun.
ama gel gör ki olay öyle değil arkadaşım. o senin gördüğün melek var ya daha sen gelmeden 10 dakika önce defalarca geri getirip halının üstüne koymama rağmen yine gitti parkenin üzerinde emekledi. hatta arada bir yüzünü parkeye dayayp yattı. onu da boşver yaladı resmen parkeyi. evet baya bildiğin dilini çıkarıp şlop şlop yaladı. ondan önce de onlarca oyuncağı olmasına rağmen hepsini bıraktı ve gitti tv sehpasının altındaki kabloları oyuncak yaptı. evde ne kadar çekmece varsa hepsini buldu ve döktü(gerçi bu sayede daha önce kaybolan evlilik cüzdanımızı bulduk).
tüm bunları geçtim, yemek yemek bu kadar mı nefret edilecek bir şey kardeşim? yedirmeye çalıştığım mama midesinden çok üstüne başına gitti. o meleğin ağzına iki lokma koyabilmek için girdiğim kılıklara lisede girseydim şu an oskar'ı alan ilk türk ben olurdum.
ya uyumak? uykuya karşı verdiği mücadeleyi görsen o uyuduktan sonra kıyamet kopacak sanırsın. yarım saattir 2 kişi kundağında sallıyoruz, az önce uyudu.
pişman mısın diye sordu sanki biri, yürü git leayn, saçmalama. ben bebekleri görünce kafesteki kanaryayı sever gibi ''ayy şokk şirin, yerim ben seni'' falan diye yapmacıklığın dibine vuran eksik hayatlara yeni ufuklar sunmaya çalışıyorum. arkadaşına doğum gününde midilli alındı diye babasına at aldıran eşşekleri şimdiden uyarıyorum ki yarın öbür gün bi katır eklemesinler nüfusumuza. yoksa ben çocuğumu uyuduğunda bile özlüyorum.
