yoktur öyle bir yol. kendimizi kandırmayalım. sevgili hala sizi seviyorsa elbette ki kırılacaktır. bu durumda yapılabilecek en ideal şey dürüstçe, lafı uzatmadan söylemek ve durumu iki taraf için de işkence haline getirmemektir. aksi denemeler dallamalıktır. hatun milleti 'yaaaa berkecan ama bana çok aşıık! çok üzüliiicek.. nassı sölicem ama yaaa!' diye gerzek gerzek dolanır. erkek milletiyse orda burda, rakı sofrasında, belki de sadece çok yakınına 'aysun bana aşık. çok emeği var bende. ben nasıl söyleyebilirim, nasıl ayrılabilirim onu kırmadan. uzak davranıyorum falan. bekliyorum ki o benden ayrılsın diye. aslında o da farkında ama.. of ulan of!' modunda depresife bağlarlar. her ikisi de aslında kelimenin tam anlamıyla şerefsizliktir. kimse kusura bakmasın. sevmeye sevmeye biriyle beraber olmak, onu sevmediğiniz halde ona sarılıp uyumak, öpüşmek, sizinle ortak bir hayal kurmasına neden olmak aslında sevgiliye yapılabilecek gelmiş geçmiş en büyük adiliklerdendir. zira kimse gerçekten üzülmesini istemeyecek kadar insan olarak değer verdiği birine bu hareketi yapmaz. yazdıklarımı ağır buluyorsanız, abartı buluyorsanız mesela; bahsettiğim senaryoda kendinizi artık sevilmeyen, ayrılınmak istenen, ama sırf karşı taraf söyleyemediği için 'katlanılan' kişi yerine koyun. sanırım o zaman daha hissedilir olacaktır.
el özet: ayrılmak istiyorsanız, karşınızdakine de biraz olsun değer veriyorsanız. söyleyin gitsin. dürüst olun, onu önemsediğinizi belirtin ama lafı gevelemeden sadede gelin. en kısa zamanda gelin ki iki taraf da bir an önce hayatına devam etsin.
