şimdi sözlük içinde (tüm sözlükler içinde) şöyle bir haleti ruhiye söz konusu. buraya girerken kendi kişiliğimizi, zekamızı, entelektüel birikimimizi bırakıyoruz. maskelerimizi takıyoruz. olduğumuzdan daha entel, daha zeki, daha süper, über insanlar olup çıkıveriyoruz. öyle takılıyoruz sözlük içinde. burdakilerin hepsi über mantıklı, süper esprili, kültür düzeyi yüksek, müthiş insanlar. ayar? zinhar yemezler. verirler.
çok normal bi durum bu tabi ki. insan buna engel olamaz. en mütevazısında bile azıcık vardır. insanın doğasında var nihayet. insan hep olduğundan daha iyi görünmeye çalışmaya meyillidir. sözlük de bunu yapmak için en uygun mekandır.
gel gelelim gerçek hayatta, hele hele kamera karşısında sözlük içinde yarattığınız bu kimlikten vazgeçmezseniz, yazmak kadar kolaymış gibi gene uzun ve süslü cümleler kullanmaya kalkarsanız yemez, sıçarsınız. ağzınızdan çıkana bir an siz bile inanamazsınız. düşündüğünü aktarmaya değil, konuşmaya, cümlelerinize odaklanmışsınızdır çünkü.
velhasıl, pek 18 yaşında gibi göstermeyen yazardır.
