olayı çok basite indirgeyeceğim ve şöyle anlatacağım; okan bayülgen in sorusu üzerine ordaki bağyan arkadaş kurban cevabını verdi, işte aylin aslım orda "onlar çekti ben çekmedim mi, onlarla aynı evde kaldım bla bla bla" şeklinde bir eziklik psikolojisine girdi ve bizim elemanlara yağdırmaya başladı.
toplam da 4 kişi konuştu 18 yaşındaki kız, 23 yaşındaki kız, arada bir ellerden mikrofon kapan uzun saçlı eleman ve dazlak eleman. aralarında en iyi konuşan sizin de bildiğiniz gibi 23 yaşındaki kızdı. iyi konuştu hatta taramalı tüfek gibi konuştu ama demek istediğini tam olarak anlatamadı. ha anlatsaydı orda aylin aslım da ağzını kapardı, okan bayülgen de haklısın derdi. çünkü demeye çalıştığı doğruydu. peki neydi o ?
sanatçı olmak için acı çekmek lazım ? hayır değil, orda denilen buydu. anlatılması gereken ise sanatçı olmak için acı çekmeyi, yokluk yaşayabilmeyi göze almaktı. göze almak denilmesi gerekirdi çünkü diğer türlü acı çekmeyenler sanatçı olmaz manasına gelirdi. göze almak denilmesi gerekirdi çünkü aylin aslım ın demogojisine maruz kalmazlardı.
ve tekrar göze almak denilmesi gerekirdi çünkü sanatçı bildiği gönül verdiği işi yapacak, popüler kültür gerektirdiği için bir işi yapmayacak, böyle yapan da sanatçı değildir zaten. bildiği gönül verdiği işi yapan kişi eğer o işin çok tutulmayacağını bilirse işte o acıyı çekmeyi göze almış olur. bu da onu sanatçı yapar.
dikkat dikkat
ayrıca burdan aylin aslım a sesleniyorum, madem aç yatıp kalkıyorsun, kendi imkanlarınla albüm yapıyorsun, git başka iş bul. seni o işi yapman için kimse zorlamıyor yani çıkıp açım aç diyecek hakka sahip değilsin. kimse cebinden para çıkarıp da senin karnının doyması için harcamak zorunda da değil -hele ki türkiye şartlarında- yok eğer yapmak istediğin iş buysa o kadar insanın önünde kendini acındırmayacaksın, efendi gibi acını çekip işini yapmaya devam edeceksin.
