based on a true story (tamamen gerçek bir olay lan bizzat ben yaşadım, ingilizcesini de gösteriş olsun diye yazdım)
sınavdan bir gün önce defterdeki tüm örnekler kağıtlara güzelce çıkartılır ve bu özeni ve yazım güzelliği isteyen, el emeği göz nuru kağıtlar okula en yakın fotokopicide yüzde 30 ufaltılarak avuçiçi boyutlarına getirilir. tabi bu kopya hazırlama görevi de sırayla yapılır, sınav tarihleri açıklandığında kim hangi derse kopya hazırlayacak önceden paylaşılır ve sıra bu sınavda emre dedir. neyse efenim, sınav anında hoca soru kağıtlarını dağıttıktan sonra bu yüzde 30 luk, büyük işçilik sahibi bilgi kaynakları ortaya çıkartılır (sınıfta emre benim önümde oturmaktadır, totemimizdir).
ve;
ben: lan emre allah cezanı versin, ne biçim kopya yazmışsın lan hiç alakası yok
emre: ne biliyim lan, manyak herif gavura soru soruyo gibi sormuş a.ını s.kiyim
ben: napcaz aq kaldık la.
emre: a.koduğumun g.tvereni sorulara bak yav.
ben: neyse la boşver, en azından kopayalardaki örneklere benzetmeye çalış, ortaya karışık bişeyler yaz.
emre: he lan, belki hoca o yazdıklarımızdan bize 35 falan verirde d+ ilen geçeriz.
sorulara alakasız yerlerden saçma örneklerin sonuçları, gidiş yolları, giriş değerleri felan yazılır sallayaraktan ve moral bozukluğu ile sınavdan çıkılır.
aradan bir hafta geçer ve sınav sonuçları belli olur, ikimizide dumura uğratarak. emre 78, ben de 75 almışımdır bu sınavdan. biz d+ ya razıyken, bana b+ emreye de a- gelmiştir sene sonu notu olarak.
ha bu hoca kim miydi, onu söyleyemem işte. yukarıda ki satırlarda ağır tahrik unsuru içeren serzenişler mevcut çünki. en azından ytü de elektronik ve haberleşme mühendisliği bölümünün bir hocası olduğunu söyleyebilirim.
