bir adam vardır. önce mecliste kendi partisinin başkan yardımcısı ne derse alkışlar. nedeninini düşünmez. sonra aynı adam memleketine gider. orda tepkileri görüp alkışladığı adamı istifaya davet eder. sonra bu adam geri döner, ordaki tepkilere bakınca tamam yanlış anlaşıldım istifa demedim istifade dedim der. yok yoksa bu akplilerin kışkırtması, yalanı mıydı? neyse baktı toparlayamayacak biz orayı geçtik en iyisi unutalım der.
adam dediysem sözüm ona. ibrahim tatlıses'in yanında çalışsa bu kadar çok kıvırabilir mi acaba? kim ne derse kabullenip sonrasında bizde biat yoktur diyerek partisine biat etmek de ironi olsa gerek.
