Ben bu yazıyı her zaman olduğu gibi sana yazdım.Hayatıma.(#6425269)
Niye uğraştınki o kadar yanmadı işte.Neyse elini kirletme diye ateşin yanından uzaklaştırcaktım elimle elini... Cesaret edemedim.Dokunamam ki ben..
Sonra gözlerin yandı kapattın gözlerini..Gözlerinin önüne düşen saçlarını geriye atmak istedim... Yapamadım.Sadece saçlarının kokusunu biliyorum... Hatırlıyorum.
Sen gibi...çok güzel hala burdaymışsın gibi.
Güldüm kibrit elindeyken.Yakamayaşına değil ama.Yakamayınca girdiğin tribe güldüm.
O haldeyken sen "ıyyy bi kibritide yakamazmış" diyip sarılmak istedim. Ellerine bile dokunmaktan korkan insandan bu hareketi beklemek, o teyzenin bize doğru yolu tarif etmesini beklemek.
Demden ürettiğimiz çay hayatımda içtiğim en güzel çaydı.bir sürü üfledin o çayı içebilmek için. Bende üfledim.O çayı lezzetli kılan "nefes"indi.Bir daha içemem öyle bi çay.Olsada içmem elinden olmadıkça.
Hala en son olaya dahil olan teyze geliyor aklıma.Gülüyorum.
"Pekmez veriyim ayva veriyim evde yersiniz"*
Bilmiyor ki benim evim, senin odanın içindeki kalorifer peteğinin altı.
