dünyaya fani gözle bakan kişinin içler acısı düşünceleridir.
insanlar dünyaya bir sınav olarak gönderildi. insanın amacı, karşısına çıkan zorlukları ve güçlükleri yenmek, gerekirse savaşmak, gerekirse can vermektir. bunun için üremek şarttır. dünyaya gelen çocuğun geleceğini dert etmemekle beraber "rızık endişesine" düşmemek gerekir.
bundan 1000 yıl önce daha mı iyiydi? ev yok. çadır var, şehir yok, kabile var. düzen yok, savaş var. evet evet vahşi doğanın içinde ayağında converse olmadan çıplak ayakla çimlerde koşturuyorsun. üzerinde vakko takımın yerine zamanın şartlarına göre olan dandik giysiler var. götün donuyor. her saniye tepeden aşağı bir bölük asker sallanıp köyü veya kabileyi* talan edebilir, dağıtabilir, öldürebilir.
peki şimdi nasıl?
sıcacık evinde güzel giysiler ve sıcak yemekler için büyüyorsun. televizyonun, bilgisayarın, ipod'un vb. elinin altında. dışarıda savaş var, kargaşa var sana ne?
asıl böyle bir dünyaya çocuk getirilir.
edit: ben o converse giyip , kulağına ipod kulaklığını takıp dünya sikime, minare götüme bir tip değilim. bu yazdıklarım doğacak çocuklarımızın yaşam tarzıdır.
