hep steril bir alandı basket sahaları bu ülkede, hep naifti, seçkindi futbola göre, stadyumlara göre. hani belki kaba bir benzetme ama futbol ibrahim tatlıses ise basket bülent ortaçgil'di.
çoğunuzun hatırlayamayacağı beyaz gölge vardı. sevdirmişti basketi bu ülkeye. nirvana'ya ulaşmış budist rahip modunda koçları vardı, oyuncular desen hepsi okumuş çocuktu.
basketbol sokaklara düşmemişti, çocuklar sadece iki taşı karşılıklı dizip kale yapar futbol oynarlardı, basketbolun yeri salonlardı.
efes pilsen'ler, eczacıbaşı'lar, itü'ler vardı. furbolda üç büyükleri tutanların basketbolda bir başka takımları olurdu.
kız arkadaşla basketbol maçına gidilirdi mesela, bak ne kadar nezihim havası vermek için, operaya gitmek gibi bir şeydi.
küfür, kavga yoktu ki basketbol sahalarında.
sonra ne oldu, üç büyüklerin gölgesi düşmeye başladı salonlara. para girmeye başladı işin içine, ve en kötüsü futbol seyircisi girmeye başladı salonlara. çekirge sürüsü misali girdikleri her yeri tahrip ettikleri gibi basketbol sahalarını da
mahvettiler.
ama umursamadık ki biz bunları. her sene aynı filmi seyretmeye başladık mesela. basket sahasına taşan aslında futbol sahalarındaki kavganın rövanşlarının yaşandığı sözde galatasaray fenerbahçe derbileri.
hani der ya şarkı, biz büyüdük de kirlendi dünya, potalar da o hesap, büyüdükçe kirlendiler.
beyaz gölge'yi elbirliğiyle ettik mi kara bir gölge? vallahi ettik.
