çaresizliğin dışa vurumudur. düşünceyi belirli bir noktada toplama, enerjiyi isteğimiz doğrultusunda yönlendirebilme çabasının içine tanrının ismini karıştırmak, o nu bir araç olarak görmektir. günlerce, belki de aylarca bir sınava çalışmış öğrenci dua eder mesela, emekleri boşa gitmesin, başına bir aksilik gelmesin diye tanrıya yalvarır. oysa tanrı yeryüzündeki işlere müdahale edecek olsa daha 8 yaşında bir sapığın tecavüze uğrayıp, öldürülen bir çocuğa veya dünyanın binbir köşesinde açlıktan ölen insanlara yardım ederdi herhalde; siktiriboktan bir sınava yardım edeceği yere.
