okulun derme çatma yemekhanesine giderken arkadaşım seslendi arkamdan: "ayı gibi olmuşsun salcali."
tam da beleş yemek yemenin zevkine varacaktım halbuki. kartı uzatıyordum görevlinin gözüne gözüne.
salcali: eyvallah abi, gel de sıkıysa yüzüme doğru söyle.
gözleri iyi gören arkadaş: yüzüne de söylerim. zira göbeğin de gözüme girecek neredeyse.
salcali: boyun kısa ondandır.
birisi bana kilo aldın diyorsa kesin haklıydı. zira evde bırakmayı sevmiyordum. hep yanıma alırdım.
arkamı döndüm tekrar ona. göbeğimden çekindim. içime falanda çekmedim. inadına şişman görünmek için her şeyi denedim. yanaklarıma hava doldurdum. içimden geçirdim: "böyle de sevimliyim." özgüvenimi kilo aldığımı söyleyerek zedeleyemezdi elbet. çünkü her genç kızın kilo almak için bir sebebi vardı. olmalıydı. bunlardan biri de aşktı. aşk bol seratonin demekti. mutlu olan her insan da benim gibi yemek yerdi...
