Geçmişinden yeterince nefret ettiğin günlerde x saçları ve y gözleriyle gelir biri. Sen zaten daha tanır tanımaz ona muhtaç olduğunun bilincindesindir. ilk konuşmanızdan sonra "işte bu. evet, işte bu" diye beynin çoktan ona anlam yüklemeye başlar. Arkasındanda hikaye;
Ateşim yoktu o gece. Sigaramı yakmak için elektrikli sobaya ihtiyaç duyuyordum. Sigara yakmakta yok beş tane kaldı, yok on tane kaldı derken zevkini yakalayamadığım bir aktiviteydi. Yarın nasıl hayatta kalabilirim diye düşünüyordum bilgisayarımın başında. O kadar çaresizdim ki bulduğum hiç bir fikir beni mutlu olmaya ikna edememişti. Derken o geldi. Sağ tarafta "x oturum açtı" ibresi. Bir anda anlam kazandı yaşam. Sabahları yumurta yemeliydim artık, bir daha alkol içmemeliydim. Her gün 50 tane barfiks, 30 tane şınav çekmeliydim. Hemen askerliğimi yapıp, en kazançlı işe girmeliydim. parıldadı gözlerim ve "selam" yazdım. "nerelerdeydin?" dedim ve "uzun bir süredir seni bekliyordum" diye ekledim. Aşağıdaki diyalog yaşandı;
o-noldu bişi mi oldu?
b-aklımdasın hep merak ettim.
o-neden? aşık mı oldun bana?
b-*yok önemsiyorum seni işte. iyi bi insansın öyle yani
o-sevmiyormusun beni?
b-iyi kızsın kim sevmez seni.*
o-ama ben seni sevmiyorum.
