neyse işte böyle denirya hani, yok aslında böyle bişey. düşünmeyen iki ayaklı yaratıklarla dolu bu insanlık alemi. adam dümdüz yaşıyor. kendine göre doğruları var. asla değişmiyor. hangi durumda nasıl davranacağı önceden belli. bir nevi bilgisayar programı. çevreden aldığı iletilere verdiği cevaplar sabit. karda yürüyecekse önceden açılmış bir yol bulup işine bakıyor. milletin onun hakkında ne düşündüğü umurunda değil. sabah kalkıyor, kahvaltısını yapıp işine gidiyor. akşam eve dönüp televizyonunu seyrediyor. vakitlice yatıp vakitlice kalkıyor.
mesela asla isyan etmiyor yanlışlara. onun umrunda değil hiçbir şey. o kendi işine bakıyor sadece. küfrediyorlar belki arkasından o hiç takmıyor. karşısındakinin kalbini kırmış peeehhh ne olacak ki kalp kırmış kırmamış. ne farkeder ha bi eksik ha bi fazla!
sözüm o ki aptal bu adam. düşünmüyor. düşünme gibi insani bir ihtiyacı yok bunun. ama en doğrusunu yapıyor bu adam. ben düşünüyorum da ne oluyor? ona buna takılıp kalıyorum. yanlışa boyun eğemiyorum da ne oluyor?
ben de bu adam gibi olmak istiyorum artık. sallamamak hiçbir şeyi.
aptal olmak istiyorum! herkes kadar aptal, herkes kadar salak, herkes kadar umursamaz olmak!
