özlemek midir, yoksa olsaydı neler olabilirdi, devam edilseydi nereye kadar gidilebilirdi bunu mu düşünmektir? sizi en iyi anlayanlardan birini kaybetmenin verdiği hüzündür belki de, diğerlerine benzemeyen, anlattığınız her şeyi sabırla dinleyen birinin varlığını hissetmek istemektir yeniden bu belki de. yazdığı bir cümle dünyalara bedeldir, konuşamamıştır açıkça, bir şeyler mecbur etmiştir onu sessizliğe ama öyle şeyler söylemiştir ki üstü kapalı hep onu ararsınız yaklaşanlarda, boşa kürek çekiyorlardır ona benzemedikten sonra.
bazı engeller olmasaydı keşke o şansı verebilseydim diye düşünürsünüz bazen. nasıl da heyecanlanmıştınız halbuki o tek cümleyi okurken. bir şeyi denemeyi belki de ilk defa o seferki kadar çok istemiştiniz onun üstünüze titrediğini hissederken ve bundan garip, çocuksu bir mutluluk duyarken.
şimdi geriye bakınca üzer yaşanmamışlıklar da hatıralar gibi. ne yaptığını düşünürsünüz, eskisi kadar sık gelmez aklınıza belki, ama olduğu yer, kaldığı yer, gittiği yer hep aynıdır; doldurulamayacak bir boşluktan ibarettir hepsi. dürüstlüğünü ararsınız başkalarında nafiledir; bulamazsınız. kimse onun gibi değildir. bu kadar uzaktayken tek gerçeklik odur, aslında size yakın olanlar sadece birer gölgeden ibaretken. o cümledir size ne kadar değerli olduğunuzu hissetiren geriye kalanlardan, o tek cümle... **
