geçmişe bakıp tekrar çocuk olmayı özlemek gibi mutlu ve huzur dolu günlerde olmayı istemek gibidir. ya da soğuk bir kış günü kavurucu yaz gününde olmayı istemek gibidir. düşlersin geçmişi, yaşanaları; içini ısıtır, gülümsersin... hiç gitmediğin, hiç yaşamadığın bir şehri özlemek gibidir. hayal edersin, içini acıtır, çünkü hiç gitmemişsindir aslında oraya. geceleri ansızın uyanmak, içinde bir yerlerde bir sızı hissetmek gibidir. sessizce ağlarsın, tek yoldaşın gecedir... giden sevgiliyi özlemek, biraz acı, biraz hüzün, biraz gözyaşı barındırır içinde. yılmadan dönmesini beklemektir, inatla beklemeye devam etmektir, birgün döner umuduyla. herşeyden vazgeçmektir, mutluluktan, gelecekten, iyi ve güzel günlerden... sabırlı olmaktır. acılarla, hayatla, kendinle savaşmayı öğrenmektir. insanın yalnızlıkla verdiği bir imtihandır, biraz özler, biraz eksilir, biraz kanarsınız. tek başınıza dans etmek gibidir. özlersin özlenmediğini bile bile. giden sevgiliyi özlemek; çıplak ayakla kırık cam parçalarının üstünde yürümek gibidir. her adım da biraz daha acı işler yüreğinize. kendi içinizde gizlenmek gibidir aslında.
sonra birgün, birden bire biter herşey, ne bir sızı kalmıştır yüreğinizde ne de bir gözyaşı gözlerinizde. bitmiştir herşey, artık nefes alırken hiçbir şey batmıyordur boğazınıza. eğer hissettiyseniz böyle, bittiğini sandıysanız, yanılmışssınızdır. biten özlemler değil, sizsinizdir....
