sürekli düşünürler. beyinlerinin iyi olan düşünce gücünü kendilerini yiyip bitirirler. mutlu olduklarında bile emin olamazlar. korkarlar çünkü. hayattan, yaşamaktan, ötesini düşünmekten bu yüzdendir ki bu kişilerin kalpleri arada bir hızlı çarpar, daralır ve hafızamızı keşke bir anlığına kaybetsek derler. güzel günler onlar için mutebet bir boşluğa dönüşmüştür.
