boğazına bir şey düğümlenir, ağlamak istersin ağlayamazsın bir türlü. neden dersin hep, sürekli neden diye sorarsın içinden. ben onu bu kadar sevmişken neden? hem neden yalan söyledi o zaman, neden seni seviyorum dedi, neden o kadar peşimden koştu dersin. ben istemiyordum başta, neden ikna etti beni dersin, neden kendine bağladı bu kadar? madem aldatacaktı... allah kahretsin dersin, küfredersin, kapatırsın telefonunu. sonra yoluna çıkar bir gün, dinle bir kere nolur diye yalvarır. ümitlenirsin yanlış anladım diye, izin verirsin açıklamasına. cevap yapılanın kendisinden daha büyük bir hata... "seni sevdiğim için yaptım" hadi ordan dersin...
ama seviyorsundur, unutamazsın ne yapsan, ilk aşkındır. aradan geçen onca yıla rağmen içindedir hep... her şeye rağmen eninde sonunda geçer acın küllenir. küllenmişti sözlük ama bugün itibariyle diyorum ki inşallah evlendiği karısı da onu aldatır. bu güne kadar ona hep içimden mutlu ol diyordum ama şu an itibariyle vaz geçiyorum. mutlu olmasın sözlük helal etmiyorum hakkımı. yaşasın o da benim yaşadıklarımı... oh be
