Evet, ben bir asosyalim yani insanlarla iletişimim sıfır, yok. bunu ifade edebilmek için bulunabilecek bir benzetme de henüz mevcut değil, boşluk. sadece bu konuda bir yorum yapmam gerekirse şunu ifade edebileceğimi biliyorum. nedir bu? yavşamıyorum evet tek kelime ile bu. ben bir kıza bir erkeğe veya ikisinin de arasında bir cinsiyete asla yavşamam. oysa sosyallik yavşamaktır, gevşemektir, sevişmektir. bunun böylece kabul edildiği bir toplulukta ben! ASOSYALiM ve daha üst bir kavramı da varsa onu olmak isterim... bu böylece biline. "yavşak düzenin kolpa sosyallerine"....
sosyal olmanın anlamının dahi bilinmediği bir ortamda sosyal olmaya çalışmanın ne kadar anlamsız olduğunu fark etmek geç de olsa güzel . Samimi düşüncelerin, duyguların olmadığı fakat öyleymiş gibi gösterildiği bir ortamda bırakın sosyal olmayı, yaşamayı göze almak bile cesaret gerektiren bir davranış. işte ben de asosyalim. Her sohbette geçmez adım, her fotoğrafta yokum
istisnasız her ortamda, sınıfta, sokakta, kafede, evde, işte.. senli benli ve kefenli her meselede, otururken, kalkarken, gülerken, gezerken, ken.. ken.. ken. Fotoğraf çekmenin, çekilmenin yerli yersiz pozlar vermenin sosyalliğin(!) derecesini bir kat daha artırdığı bir ortamda.. Evet, ben asosyal biriyim.
Bir diğer mertebe de yüksek desibelli kahkahalardır ki bu mesele ruhlar için acımasız bir eziyettir. Adaptan, ahlaktan, etikten, töreden, dini ve milli her türlü faziletten uzak toplum içinde bir kızı güldürebilmek için her türlü maymunluğu yapan, Darwin'in onu görüp de işte yıllardır aradığım kanıt belge sensin diyeceği sosyal varlık olacağıma Allah'ın suskun, sinirli, sessiz ve asosyal(!) bir kulu olmayı tercih ederim.
"Merhabalarda öpüşmek, elvedalarda sevişmek" işte üniversitelerdeki sosyallik anlayışı!
