ün(bkz:lü evrim bilimcisi richard dawkins in taşma yaratan kitabı. kafaları karıştıran kuram şöyle: insan denen makine sadece gen soyunun taşınması ve hayatta kalması adına programlanmış varlıklardır. genler evrim basamaklarında tırmanırken seleksiyona yenik düşecekleri anlaşılınca insan makinesi taşıyıcı olarak kullanılmaya başlanıyor. genler ve insan parazitik olarak ya da diğer bir yaklaşımla mutualitik olarak insan içinde soylarını devam ettirmeye başlıyorlar.
kuram öyle gerçekleri ispatlıyor ki şaşıp kalmamak mümkün deil. mesela üç kardeş ve bunların 8 kuzeni var. 3 kardeşten biri herhangi bir sebepten dolayı kendi hayatı karşılığında diğer kardeşlerinin hayatı seçimini yapmak zorunda kalıyor. ve nitekim de kendi hayatını veriyor. burda asıl gerçek kardeşlerin birbirine olan sewgisi deil gen soyunun mümkün olduğunca sağlıklı devamıdır. burada zaten üç kardeşin de gen dizilimi aynıdır ve iki kopya gen diziliminin geleceğe ulaşması daha mümkündür. bu yolda tek bir gen diziliminin feda edilmesi tamamen genin kendi bencilliğinden kaynaklanan özverisidir. ama aynı özveri kuzenleri için aynı boyutlarda olmaz çünkü gen dizilimleri farklıdır ve gen kendi içinde bencildir.
insanın yaşama iç güdüsünü ve üreme iç güdüsünü açıklamak için müthiş bir kuram. insanın sadece genlerin soyunu ayakta tutabilmek için yaşama dört elle tutunması gibi. diğer taraftan insanın sadece bebeğini sevip öpmek için okadar acıya ve dert e katlanması bana gerçekten de pek mantıklı gelmiyordu. bravo richard abi dimaamı aydınlattın..
