valladolid formasıyla ligin ilk maçına yedek soyundum. rakip real madrid, kader diyelim. neyse maça geçelim. ilk yarı real'in bariz üstünlüğüyle 2-0 sona erdi. hocam devre arasında beni yanına çağırarak " bak maximus ilk yarı çok kötü oynadık. sana ikinci yarıda çok ihtiyacım olacak. gençliğinin verdiği hevesle şu stadtaki 100 bin kişi önünde topunu oyna ve maçı al. sana güveniyorum ve bu güvenimi boşa çıkarmayacağına inanıyorum "" dedi. bende hocamın beni gazlamasıyla birlikte ikinci yarıda takımımla birlikte sahaya çıktım. hoca 4.3.3 sisteminde sağ açık olarak bana görev verdi. derken ikinci yarı başladı. ayağıma gelen ilk topta goitom'a gol attırdım. barnebau'da adeta soğuk rüzgarlar esti. dakikalar 75'te kornerden gelen topa kafayla bi çaktım ve şansımın yardımıyla top filelerle buluştu. son 15 dakikada maç berabere bitsin diye adeta kıçımı yırttım. güç göstergesi sıfırlandı ve maç 2-2 bitti. maç sonu almış olduğum 7.0 notla maçın adamı seçildim. gururluydum. hocamın güvenini boşa çıkarmamış, takımımın bu önemli deplasmandan puanla ayrılmasına yardımcı olmuştum. hocamda maç sonu eliyle başımı okşayarak, ""aferin sana aslanım!!!! güvenimi boşa çıkarmadın"" dedi. derken bir haftayı geçirdik. rakip mallorca. hoca maç kadrosunu açıklıyor ve o anda şok geçiriyorum. hoca beni yedeğe çekmiş ve yüzüme bile bakmıyor. var bu işte bi ibnelik dedim ve yedek kulübesinden takım arkadaşlarımı izledim. çocuklar gerçekten iyi bir oyunla 2-0 maçı aldılar. o maçta oynama şansım olmadı. 3. ve 4. hafta yine oynayamadım. takım iyi gidiyor hoca beni siklemiyordu. 5. haftada oyuna son 5. dakika kala girdim. 6. haftada 15.dakika kala, 7. hafta yine giremedim ve bu böyle 10.haftaya kadar gitti. 10. hafta sonunda isyan bayrağını çeken maximus, master lig'de chelsea takımını alarak teknik direktörlük kariyerine start verdi. diyeceğim şu ki; bu oyunda ya hocalar çok ibne, yada benim hoca ibneydi.
