bir çalışmanın (sinema için ele alalım bu çalışmayı) başarılı olmasının sırrı seyirciye inebilmesidir bence. bir insan beyazperdede kendinden ne kadar çok şey bulursa o çalışma o kadar başarılıdır. bu filmde bunu çok iyi kotarmış. ekranda "kendinizi" izlemek garip bir duygu yaratır üzerinizde. 500 days of summer, sonu hariç her bir karesinde (aşk konusunda başarısız olanlar için) "beni anlatıyor lan bu film" dedirtiyor insana.
