ilkokulda soyadları aksan ve çöksu olan 2 arkadaşım vardı. defterlere kitaplara soyadlarını ''axan, çöxu'' şeklinde yazarlardı. ben de ismimde ya da soyadımda yanyana ks harfleri olmadığı için(bu bilgiden sonra isim ve soyadımı kesinlikle tahmin etmişsinizdir) kıskanırdım bu lavukları körpecik aklımla. eve gelip gizlice ağlardım. yok len ağlamazdım. yani ağlardım da, bu yüzden değil. serhat diye bir ayı vardı sınıfta, döverdi sürekli göt herif. ondan ağlardım.
kim bilir nerde şimdi o adamlar. çöxu'yu sevmezdim hiç, ''sidikli arappp sidikli arappp'' diye dalga geçerdim(küçükken ırkçıydım ben). axan ile daha bi iyi anlaşırdım. ama onun annesi okul aile birliğinde olduğu için, okuldan kaçamazdı o da. gereksiz iki insandı bunlar yani. eşek kadar olmuşlardır şimdi. çöxu altına bile işemiyordur.
bokunu çıkardım konunun, toparlamaya çalışayım; (bkz: olur öyle)
şaka şaka. yazayım bir şeyler. şimdi olayın gerekliliği gereksizliği tartışılabilir bir şey. ama olaya halk( bülent ersoy aksanıyla) gözüyle bakacak olursam, alışılmasının pek kolay olmayacağını düşünüyorum. biz ki, 50 kuruşa>500 bin, 1000 liraya>1 milyar diyen insanlarız hala. hatta anneannem var, tansaşa tanzim diyor. eskiden öyle alışveriş merkezleri varmış galiba.
ben yine veletken, bildiğimiz l harfinin altından yamuk bir çubuk çıkarma girişimleri vardı. örtmenimiz ''bundan sonra bu harfi böyle yazacaksınız'' demişti, biz de sınıfcanak ''eeeeveeeetttttt'' demiştik. ama hala düz l yazarım ben. bu q, w, x zımbırtıları msnde kübralar, volkanlar, aksanlar tarafından kullanılıyor zaten. orda kalsın öyle. ciddi bir yazışmada görsem bu harfleri, ay ben gülerim.
mesela bu kanundan sonra bizim çöksu'yu, soyadını ''çöxu'' yazarken görsem;
''büyümedin mi hala yarrraaaam, altına da işiyosundur sen?'' derim. yaparım bunu. küçücük bir herifti zaten. döverim bunu. ama serhat gelmesin. ayıydı o, ümüğümü sıkar.
