çok söz söylenen ülke. fidel castro tartışılabilir ama saygı duyulması şart. adamlar bikaç ülke hariç yıllardır ambargo altında, ama antrenör ve doktor yetiştirip başka ülkelere yollayabiliyorlar. çocukların belki lüks oyuncakları yok ama süt ihtiyacı annesinin babasının o ay ki maaşına, işlerin yolunda gitmesine bağlı değil, devlet sütlerini-gıdalarını , eğitimlerini, sağlıklarını üstlenmiş. lüksleri yok ama temel yaşama ihtiyaçları için kapitalizm denen bombokluklar sisteminin içindeki gibi birbirlerinin boğazını sıkmak zoruna değiller. şimdi diyeceksiniz ki yan gelip yatıyorlar mı, elbette açıktan faydalanan vardır ama, o kadar tembel bir millet değil kübalılar. ve insanlığın her şartta emperyalizme karşı direnebileceğinin inancı ve onuru olmuşlardır. kadınları fahişe deniyor, o kadar baskı altında olan bir ülkede hiç mi çarpıklık olmayacak? biz çoğunluğu müslüman bir ülkedeyiz ve orospuları neredeyse ithal ediyoruz. fahişelik dünyanın kirliliğinden kaynaklı, ne islamiyete ne de sosyalizme bağlanabilir. ayrıca eğitim için bütçesinde en fazla oran ayıran bir ülke olması da küba'ya saygımızı biraz daha arttırmalı.
